Kolano

Chondromalacja rzepki

Chondromalacja rzepki jest schorzeniem charakteryzującym się uszkodzeniem chrząstki stawowej rzepki, które może wynikać z różnych czynników. Częste przyczyny chondromalacji rzepki to nieprawidłowe ułożenie lub ruchy rzepki, nadmierne obciążenie stawu kolanowego, osłabienie mięśni w obrębie stawu kolanowego lub niewłaściwa biomechanika stawu. Objawy chondromalacji rzepki obejmują ból w okolicy rzepki (przednia część kolana), nasilające się podczas schodzenia po schodach, siedzenia lub wykonywania ruchów skrętnych, uczucie trzeszczenia lub trzaskania w stawie (krepitacje), obrzęk oraz ograniczenie zakresu ruchu. W terapii, nasi fizjoterapeuci kładą szczególny nacisk na terapię manualną, w tym rozluźnianie mięśniowo-powięziowe oraz mobilizację rzepki. Następnie dobierają indywidualny zestaw ćwiczeń w celu wzmocnienia mięśni okołostawowych, poprawy osiowości stawu i zmniejszenia napięcia tkanek. Terapią wspomaganą jest krioterapia i laseroterapia aby poprawić ukrwienie stawu kolanowego.

Rekonstrukcja ACL

Rekonstrukcję więzadła krzyżowego ACL wykonuje się głównie na skutek przerwania jego ciągłości w wyniku urazu. Ważnym etapem powrotu pacjenta do pełnej sprawności po operacji jest rehabilitacja. Główne cele fizjoterapii obejmują przywrócenie pełnej funkcji i stabilności stawu kolana, poprawę siły mięśniowej, przywrócenie zakresu ruchu oraz redukcję bólu i obrzęku. W początkowej fazie terapii, fizjoterapeuta skupia się na łagodzeniu bólu, poprawie zakresu ruchu oraz wzmocnieniu mięśni czworogłowych uda i mięśni stabilizujących staw biodrowy. Następnie, stopniowo wprowadza się ćwiczenia funkcjonalne, takie jak trening równowagi, skoki i biegi, aby przywrócić pełną funkcjonalność kolana i powrócić do codziennych aktywności. Dodatkowo, terapeuta może zastosować techniki manualne, takie jak mobilizacje stawowe i masaż tkanek głębokich, w celu zmniejszenia napięcia i poprawy ruchomości stawu kolana. Rehabilitacja po rekonstrukcji ACL trwa zwykle około 3 miesięcy.

Endoproteza kolana

Endoprotezę stawu kolanowego wykonuje się najczęściej w wyniku rozległych zmian zwyrodnieniowych stawu bądź zniszczenia go na skutek urazu. Polega ona na usunięciu chorego stawu i zastąpieniem go sztucznym implantem wykonanym z biomateriałów. Rehabilitacja po endoprotezoplastyce trwa zwykle od 3 do 6 miesięcy. Podczas terapii, fizjoterapeuta skupia się na odbudowie siły mięśniowej i mobilności struktur związanych ze stawem kolanowym. Wdraża również trening chodu oraz ćwiczenia sensomotoryczne skuteczne w odbudowie czucia powierzchownego. Ważnym aspektem jest także praca z blizną pooperacyjną oraz mobilizacja rzepki. Z czasem fizjoterapeuta zwiększa intensywność i trudność ćwiczeń dostosowując je do aktualnego stanu pacjenta.

Zwichnięcie rzepki

Zwichnięcie rzepki. Zwichnięcie rzepki, czyli przemieszczenie jej z normalnego położenia, jest urazem kolana wynikającym najczęściej z nagłego skrętu nogi lub jego bezpośredniego urazu, wrodzonych wad anatomicznych, nadmiernego obciążenia stawu kolanowego lub niestabilności stawu. Objawy zwichnięcia rzepki obejmują silny ból w okolicy przedniej kolana, uczucie niestabilności stawu kolanowego, trudności w zginaniu i prostowaniu kolana, oraz obrzęk i zaczerwienienie wokół rzepki. Często dochodzi również do zablokowania stawu, uniemożliwiającego normalne poruszanie nogą. W niektórych przypadkach, szczególnie przy nawracających zwichnięciach, może pojawić się chroniczna niestabilność stawu kolanowego. W początkowej fazie terapii zwichnięcia rzepki, nasi fizjoterapeuci skupiają się na zmniejszeniu dolegliwości bólowych i stanu zapalnego za pomocą fizykoterapii. Następnie wprowadzają ćwiczenia w zamkniętych łańcuchach kinematycznych, ćwiczenia rozciągające mięśnie łydki i kulszowo-goleniowych oraz ćwiczenia wzmacniające siłę mięśniową i propriocepcję czyli czucie głębokie a także ćwiczenia stabilizujące.

Gęsia stopka

Gęsia stopka to miejsce przyczepu trzech mięśni: krawieckiego, smukłego i ścięgnistego. Gdy dochodzi do przeciążenia w wyniku przetrenowania i zbyt dużego obciążenia stawu kolanowego (zwykle w wyniku uprawiania sportu), mamy do czynienia z syndromem gęsiej stopki. Objawia się on bólem zlokalizowanym około 5 cm poniżej kolana, obrzękiem, sztywnością, szczególnie poranną oraz obrzękiem. W początkowej fazie rehabilitacji, nasi fizjoterapeuci stosują fizykoterapię w celu złagodzenia stanu zapalnego. Zabiegi takie jak laseroterapia wysokoenergetyczna, magnetoterapia i sonoterapia mają udowodnione działanie przeciwzapalne i przeciwbólowe. Po ustąpieniu stanu zapalnego, wdraża się terapię manualną, masaże oraz ćwiczenia aby rozluźnić napięte mięśnie okołostawowe. Fizjoterapeuta ocenia również biomechanikę ciała pacjenta w celu określenia przyczyny powstania stanu zapalnego gęsiej stopki.

Kolano skoczka

Kolano skoczka jest stanem, który występuje najczęściej u sportowców, którzy często wykonują ruchy wyskoków. Przyczyną powstawania tego schorzenia jest przeciążenie stawu kolanowego, które może wynikać z intensywnego treningu, powtarzających się skoków lub nieodpowiedniego ustawienia stopy podczas lądowania. Objawy kolana skoczka obejmują ból i obrzęk w okolicy przedniej części kolana, trudności w wykonywaniu skoków, uczucie niestabilności stawu oraz trudności w schodzeniu po schodach. Początkowo objawy mogą ustępować po odpoczynku, jednak w przypadku długotrwałego przeciążenia mogą się nasilać i prowadzić do ograniczenia aktywności sportowej. Fizjoterapeuta, po zdiagnozowaniu kolana skoczka odpowiednimi testami wprowadza terapię z wykorzystaniem ćwiczeń ekscentrycznych i rozciągających a także kinezyterapię w postaci elektroterapii, laseroterapii i terapii ultradźwiękami.

Kolano biegacza

Kolano biegacza, często nazywane zespołem pasma biodrowo-piszczelowego, jest kontuzją przeciążeniową wynikającą m.in. z niewłaściwej techniki biegania, brakiem rozgrzewki, nieodpowiedniej regeneracji po treningu, jak również zaburzeniami postawy ciała. Objawami świadczącymi o kolanie biegacza są: ból zlokalizowany po bocznej stronie stawu kolanowego nasilający się w momencie zginania kolana oraz osłabienie siły mięśniowej. Może również wystąpić obrzęk i “trzeszczenie” w kolanie. Nasi fizjoterapeuci w przypadku tego schorzenia stosują techniki mięśniowo-powięziowe, i terapię punktów spustowych w celu normalizacji napięcia w obrębie pasma biodrowo-piszczelowego, ćwiczenia wzmacniające mięśnie tułowia oraz rozciągające mięśnie pośladkowe. Terapią wspomaganą może być laseroterapia i terapia ultradźwiękami. Fizjoterapeuci oceniają i modyfikują biomechanikę chodu i biegu pacjenta aby zapobiec nawrotom kontuzji.

Shin splints - ból piszczeli

Shin splints, jest powysiłkowym bólem podudzia i wynika z przeciążenia przyśrodkowej okolicy piszczeli. Często występują u biegaczy i sportowców, zwłaszcza w przypadku nagłego zwiększenia intensywności treningu lub stosowania niewłaściwej techniki biegowej. Przyczyną powstawania shin splints może być również niewłaściwie dopasowane obuwie sportowe, trening na twardych nawierzchniach lub słaba siła mięśniowa i nieprawidłowe funkcjonowanie stawu biodrowego. Objawy shin splints obejmują ból i tkliwość wzdłuż górnej i wewnętrznej krawędzi piszczeli, które nasilają się podczas aktywności fizycznej. Nasi fizjoterapeuci, po zdiagnozowaniu shin splints wprowadzają terapię z wykorzystaniem ćwiczeń wzmacniających pracę stóp i rozciągających mięśnie łydki a także pracę na powięziach i tkankach miękkich. Stosują również terapię wspomaganą w postaci krioterapii, ultradźwięków, lasera i jonoforezy.

Skręcenie kolana

Skręcenie kolana to kontuzja charakteryzująca się urazem aparatu stabilizującego staw kolanowy - torebki stawowej, więzadeł i ścięgien, jednak bez przerwania ich ciągłości. Najczęściej dochodzi do niego podczas nagłych zatrzymań i zmiany kierunku biegu. Objawem tego jest ból o różnym stopniu nasilenia, który ustępuje w spoczynku, uczucie niestabilności i przeskakiwania w stawie oraz ograniczenie ruchomości spowodowane bólem. Aby zdiagnozować skręcenie kolana, nasi fizjoterapeuci wykonują testy takie jak test szuflady przedniej czy test Apleya. Celem rehabilitacji jest wzmocnienie siły mięśniowej w obrębie stawu kolanowego, wytworzenie odpowiedniej propriocepcji i koordynacji i przywrócenie odpowiedniej ruchomości w stawie aby zapobiec przyszłym urazom. Jest to zazwyczaj wieloetapowy proces, który rozpoczyna się od odpoczynku i unikania obciążenia stawu. Następnie fizjoterapeuta skupia się na terapii manualnej, która obejmuje techniki mobilizacyjne, masaż i rozciąganie mięśni. W kolejnym etapie wprowadza się ćwiczenia wzmacniające mięśnie stabilizujące staw kolanowy, takie jak ćwiczenia izometryczne i ćwiczenia z obciążeniem.