Kostka

Zapalenie rozcięgna podeszwowego stopy - ostroga piętowa

Zapalenie rozcięgna podeszwowego, jest stanem, który dotyczy tkanki łącznej wzdłuż podeszwy stopy. Etiologia tego schorzenia może wynikać z przeciążenia, przewlekłego napięcia rozcięgna, nieodpowiedniego obuwia, wady stopy, nadwagi, nadmiernej aktywności fizycznej lub niewłaściwej techniki treningowej. Objawy zapalenia rozcięgna podeszwowego obejmują ból w okolicy pięty, szczególnie przy pierwszych krokach po przebudzeniu lub po dłuższym odpoczynku. Może również wystąpić tkliwość i obrzęk w okolicy pięty. W terapii tego schorzenia fizjoterapeuci stosują masaż głęboki tkanek, ćwiczenia rozciągające rozcięgno podeszwowe i ścięgno Achillesa, trening propriocepcji a także terapię ultradźwiękami, laserem wysokoenergetycznym i jonoforezą. Pomocne w procesie usprawniania może być stretching powięzi podeszwowej, rollowanie stopy i kinesiotaping.

Skręcenie stawu skokowego

Skręcenie stawu skokowego jest to naciągnięcie lub naderwania więzadeł z uszkodzeniem torebki stawowej. Przyczyną skręcenia może być nagła zmiana kierunku ruchu, nieodpowiednie ustawienie stopy podczas lądowania lub nierówne podłoże. Objawy skręcenia stawu skokowego obejmują ból, obrzęk i zasinienie w okolicy stawu. Może wystąpić trudność w chodzeniu lub utrzymaniu równowagi na kontuzjowanej nodze. Często pacjenci odczuwają niestabilność stawu skokowego i trudności w pełnym zakresie ruchu. W niektórych przypadkach może być słyszalny trzask lub uczucie przeskakiwania w stawie. Na pierwszej wizycie, fizjoterapeuta oceni stopień uszkodzenia i opracuje indywidualny plan rehabilitacji. W początkowej fazie terapii stosuje się metody zmniejszenia bólu i obrzęku, takie jak krioterapia. Następnie wprowadza się ćwiczenia wzmacniające i stabilizujące staw skokowy w postaci ćwiczeń równowagi, propriocepcji i wzmacnianiu mięśni. Do poprawy elastyczności i zakresu ruchu fizjoterapeuta stosuje terapię manualną, w tym masaż i techniki mobilizacyjne. Stopniowo zwiększa się intensywność ćwiczeń, dodając ćwiczenia funkcjonalne, aby przygotować pacjenta do powrotu do pełnej aktywności.

Zerwanie ścięgna Achillesa

Zerwanie ścięgna Achillesa jest najczęściej spowodowane nagłym przeciążeniem, gwałtownym ruchem lub traumatycznym urazem. Często występuje u sportowców, zwłaszcza podczas skoków lub gwałtownego przyspieszania. Czynniki predysponujące obejmują słabe mięśnie łydki, niedostateczna rozgrzewka, przewlekłe zapalenie ścięgna Achillesa lub wcześniejsze uszkodzenia tego obszaru.. W momencie zerwania może pojawić się ostry ból w okolicy pięty, czasem opisywany jako uczucie strzału. Może być również słyszalny trzask. Występują także trudności w chodzeniu i podnoszeniu palców. Często obserwuje się również obrzęk, zasinienie lub krwiak w okolicy pięty. Fizjoterapia w przypadku zerwania ścięgna Achillesa ma na celu przywrócenie pełnej funkcji ścięgna, siły i elastyczności mięśni łydki oraz poprawę zakresu ruchu. Po okresie ostrym, fizjoterapeuta skupia się na wzmacnianiu mięśni łydki poprzez ćwiczenia izometryczne, a następnie dynamiczne. Stosuje się również terapię manualną, taką jak masaż i techniki mobilizacyjne, aby poprawić elastyczność i krążenie w obszarze ścięgna Achillesa. Stopniowo pacjent jest wprowadzany do ćwiczeń obciążeniowych, takich jak skoki i biegi, w celu przygotowania do powrotu do pełnej aktywności sportowej.