Staw Barkowy

Uszkodzenie stożka rotatorów

Uszkodzenie stożka rotatorów (pierścienia rotatorów) jest najczęściej spowodowane przewlekłymi mikrourazami lub nagłym urazem w obrębie barku. Czynniki etiologiczne obejmują przeciążenie powtarzających się ruchów ramienia, nadmierne obciążenie podczas podnoszenia ciężarów, urazy sportowe, wypadki lub procesy zwyrodnieniowe. Objawy uszkodzenia stożka rotatorów obejmują ból w obrębie barku, który może promieniować wzdłuż ramienia, ograniczenie ruchomości barku, trudności w unoszeniu ramienia, osłabienie mięśni ramienia oraz niestabilność stawu. Niekiedy występują również trzeszczenia i przeskakiwanie w stawie. Fizjoterapia w uszkodzeniu stożka rotatorów ma na celu zmniejszenie bólu, przywrócenie funkcji i poprawę zakresu ruchu w ramieniu. Metody fizjoterapeutyczne obejmują ćwiczenia wzmacniające mięśnie rotatorów, które stabilizują i wzmacniają obręcz barkową. W celu poprawy elastyczności i ruchomości, nasi fizjoterapeuci stosują techniki terapii manualnej takie jak mobilizacje stawu. Fizjoterapeuta może zalecić również techniki rozciągania mięśni barku i klatki piersiowej, aby poprawić równowagę mięśniową.

Bark zamrożony

Bark zamrożony jest schorzeniem charakteryzującym się bolesnym ograniczeniem ruchomości stawu barkowego. Przyczyna tej dolegliwości nie jest w pełni poznana, ale może być związana z procesem zapalnym lub bliznowaceniem w obrębie stawu. Czynniki ryzyka obejmują m.in.: urazy, cukrzycę, choroby tarczycy oraz niektóre schorzenia układu immunologicznego. Objawami barku zamrożonego są stopniowo narastający ból w obrębie stawu barkowego, sztywność oraz ograniczenie zakresu ruchu. Początkowo pacjenci często zgłaszają trudności w podnoszeniu ramienia. Później bolesność może wystąpić podczas wykonywania prostych czynności, takich jak zapięcie stanika czy czesanie włosów. W zaawansowanych przypadkach, ruchomość stawu barkowego może być bardzo ograniczona, a ból może być silny nawet w spoczynku. W przypadku tego schorzenia liczy się czas, ponieważ im wcześniej będzie wdrożona rehabilitacja tym szybszy będzie powrót pacjenta do pełni sprawności. Nasi fizjoterapeuci stosują m.in. techniki powięziowe, terapię punktów spustowych, masaż głęboki oraz ćwiczenia przeciwbólowe oraz relaksujące. Terapią wspomagającą jest fizykoterapia m.in. pole magnetyczne oraz laseroterapia a także kinesiotaping.

Zespół ciasnoty podbarkowej

Zespół ciasnoty podbarkowej jest najczęstszą przyczyną bólu barku, który charakteryzuje się konfliktem mięśnia naramiennego ze stożkiem rotatorów, w wyniku czego dochodzi do destabilizacji głowy kości ramiennej i zmniejszeniem przestrzeni podbarkowej. Najczęstszą przyczyną powstawania tego schorzenia jest wielokrotnie powtarzany ruch unoszenia ręki nad głowę. Objawy zespołu ciasnoty podbarkowej obejmują ograniczenie ruchomości i sztywność w stawie barkowym, zmniejszenie siły mięśniowej oraz tkliwość w okolicy barku. Aby zdiagnozować zespół ciasnoty podbarkowej, nasi fizjoterapeuci wykonują testy takie jak: test Neer’a, test Jobe’a czy test Hawkinsa. W leczeniu zachowawczym w pierwszej fazie fizjoterapeuci skupiają się na złagodzeniu dolegliwości bólowych poprzez fizykoterapię - laser, krioterapię, magnetoterapię oraz elektroterapię. W dalszej fazie leczenia wdrażają ćwiczenia skoncentrowane na wzmocnieniu stożka rotatorów i mięśni stabilizujących łopatkę a także ćwiczenia rozciągające zwiększające zakres ruchomości barku.

Bark pływaka

Przyczyną powstawania barku pływaka jest częste powtarzanie ruchów przywiedzenia i rotacji wewnętrznej stawu ramiennego co skutkuje przeciążeniem przedniej części obrąbka stawowego i rozciągnięciem torebki stawowej. Objawami występującymi w przypadku barku pływaka jest niestabilność stawu, zmniejszenie zakresu ruchomości w wyniku bólu, osłabienie siły mięśniowej, występowanie bolesności w trakcie leżenie na boku po stronie zajętego barku oraz tkliwość dotykowa w obrębie stawu. W celu rozpoznania u pacjenta barku pływaka, nasi fizjoterapeuci wykonują test szuflady przedniej, który przy występowaniu schorzenia wychodzi dodatni wraz ze słyszalnym trzaskiem. Leczenie zachowawcze jest zbliżone do leczenia zespołu ciasnoty podbarkowej. Na początku fizjoterapeuci skupiają się na zmniejszeniu dolegliwości bólowych przy pomocy fizykoterapii. Następnie wdrażają kinezyterapię w postaci ćwiczeń izometrycznych, wzmacniających i rozciągających.

Uszkodzenie obrąbka stawu ramiennego typu SLAP

Uszkodzenie obrąbka stawowego typu SLAP (od ang. Superior Labrum Anterior to Posterior) jest często związane z urazami sportowymi, zwłaszcza w dyscyplinach wymagających ruchów rzutowych, takich jak baseball czy tenis. Może również wystąpić w wyniku powtarzających się ruchów ramienia lub zwyrodnienia stawu barkowego. Objawy uszkodzenia SLAP obejmują ból w stawie barkowym, szczególnie przy próbie podnoszenia ciężarów lub wykonywania rzutów, uczucie niestabilności w ramieniu, ograniczenie ruchomości, zmniejszenie siły mięśniowej, uczucie przeskakiwania w stawie oraz ból podczas leżenia na chorym barku. Głównym celem terapii w przypadku uszkodzenia obrąbka stawowego jest łagodzenie bólu, przywrócenie funkcji i stabilności stawu barkowego oraz poprawą zakresu ruchu. W początkowej fazie terapii stosuje się techniki redukujące ból i stan zapalny, takie jak krioterapia i elektroterapia. Następnie nasi fizjoterapeuci skupiają się na wzmocnieniu mięśni stabilizujących staw barkowy, w szczególności obręczy barkowej, poprzez ćwiczenia izometryczne i trening koordynacji. W dalszej fazie terapii wprowadza się ćwiczenia funkcjonalne, które imitują codzienne czynności, takie jak unoszenie przedmiotów czy ruchy rzutowe, aby przywrócić pełną funkcjonalność stawu barkowego. Dodatkowo, fizjoterapeuta może stosować techniki mobilizacji stawu, masaż tkanek głębokich i ćwiczenia posturalne, aby poprawić biomechanikę ramienia i redukować napięcie mięśniowe. Cały proces terapii fizycznej jest dostosowany do indywidualnych potrzeb pacjenta i jego postępu w rehabilitacji.

Niestabilność stawu ramiennego

Niestabilność stawu ramiennego może wynikać z różnych czynników, w tym urazów, wrodzonych wad anatomicznych, nadmiernej elastyczności stawowej i więzadłowej lub nadmiernego obciążenia. Objawy niestabilności stawu mogą obejmować ból lub dyskomfort w stawie, trudności w podnoszeniu przedmiotów lub wykonywaniu ruchów, ograniczenie zakresu ruchu, a także odczuwanie trzaskania w stawie i obawa przed wykonywaniem niektórych ruchów. Często pacjenci doświadczają nawracających epizodów “wyskakiwania” stawu, zwłaszcza podczas wykonywania ruchów rzutowych. W leczeniu zachowawczym, nasi fizjoterapeuci skupiają się na ćwiczeniach odtwarzających prawidłowe wzorce ruchowe (centralizujące głowę kości ramiennej w panewce) oraz ćwiczeniach wzmacniających mięśnie obręczy barkowej.